Mark William Calaway (ur. 24 marca 1965 roku w Houston, Teksas) – amerykański wrestler znany pod pseudonimem The Undertaker.Obecnie jest zawodnikiem SmackDown!, jednego z programów telewizyjnych World Wrestling Entertainment. Syn Franka i Catherine Calaway, ma 4 braci - Davida, Michaela, Paula i Timothy'ego. Dwukrotnie żonaty. 1989-1999 z Jodi Lynn, syn Gunner (1993). Od 2000 roku z Sarą Calaway, córki - Chasey (2002) oraz Gracie (2005).

The Undertaker
Dane
Pseudonimy	(The) Undertaker Cain the Undertaker Dead Man Phenom The Punisher "Mean" Mark Callous Texas Red The Commando Punisher Dice Morgan Master of Pain
Wzrost	6 ft 10.5 in (2.10 m)
Waga	299 lb (136 kg)
Urodzony	24 marca, 1965 Houston, Texas
Pochodzenie	Death Valley (1990-1999, 2004-obecnie) Houston, Texas (1984-1990, 2000-2003)
Trenowany przez	Don Jardine
Debiut	1984

Mark Calaway jest jednym z najpopularniejszych wrestlerów na świecie; mierzy 210 cm wzrostu i waży 140 kg. The Undertaker rozpoczął swą karierę w 1984 roku (w federacji WCCW w Dallas w stanie Texas), jego trenerem był Don Jardine. W WWF pojawił się pierwszy raz podczas Survivor Series w 1990 roku w teamie z Ted DiBiase zwanym "The Million Dollar Team", który to team wygrał z Hart Foundation. Wielokrotnie zdobywał tytuły mistrzowskie w tag teamach z Kanem - który według scenariusza był jego przyrodnim bratem, z Steve'em Austinem i z The Big Showem. Nigdy nikt go nie pokonał na WrestleMania (wygrał 17 razy). W 2007 roku wygrał Royal Rumble, eliminując inną wielką gwiazdę WWE, Shawna Michaelsa.

2007

W maju 2007 uległ kontuzji i został wykluczony z konfrontacji. Wrócił 16 września na gali Unforgiven, by stoczyć zwycięską walkę z Markiem Henrym.

2008

30 marca 2008, podczas Wrestlemanii 24, pokonał Edge'a i tym samym zdobył pas WWE World Heavyweight Championship. W czerwcu 2008, przegrał z Edgem podczas meczu TLC (Tables, Ladders, Chairs match), co spowodowało wykluczenie go z WWE. 25 lipca 2008 ogłoszono jednak jego powrót, który odbył się na SummerSlam (2008) - Hell in a Cell, w meczu z Edgem. Po powrocie Vicki Guerrero zorganizowała mu powitanie, a zarazem przeprosiny związane z kontuzją. Undertaker nie zgodził się, a następnie "La Famillia" zaczęła go bić. Jednak udało mu się poradzić z nimi. Vicki Guerrero obawiała się Undertakera i zatrudniła The Big Showa jako ochroniarza. Na No Mercy 2008 i Cyber Sunday zmierzył się z nim i jednokrotnie wygrał i przegrał. Na Survivor Series zmierzył się z The Big Showem w "Casket match".

2009

W styczniu 2009 roku uzyskał możliwość wystąpienia w Royal Rumble Match'u. Undertaker walczył wśród 30 wrestlerów o prawo walki o jeden z pasów mistrzowskich WWE na Wrestlemanii XXV, jednak zwycięzcą został Randy Orton. W lutym został wybrany do walki o tytuł WWE Championship na No Way Out, którego bronił Edge. Był to specjalny rodzaj walki Elimination Chamber. Brali w nim udział również Triple H, Big Show, Vladimir Kozlov oraz Jeff Hardy. Po wyeliminowaniu 4 z nich Undertaker został na ringu tylko z Triple H'em, ale ostatecznie przegrał. Po tej gali rozpoczął się feud z Shawn'em Michaels'em. HBK wygrał z JBL'em walkę o prawo wyzwania Undertaker'a na pojedynek na WrestleManii XXV. Póżniej HBK Shawn Michaels musiał stawić czoło również Vladimirowi Kozlov'owi, gdyż ten został wyznaczony przez generalną menadżerkę Smackdown Vickie Guerrero jako jeden z pretendentów do wspomnianej wcześniej walki z Undertaker'em. Michaels pokonał go i wiadomo już było, że dwie legendy WWE zmierzą się na WrestleManii XXV. Feud był trochę nietypowy, bo walk było bardzo mało. Ostatecznie Undertaker zwyciężył na WrestleManii XXV i przedłużył swoją serię na WrestleManii do 17 zwysięstw bez porażki.

16 kwietnia miał miejsce debiut programu WWE Superstars, w którym Undertaker walczył z Matt'em Hardy. Był to pierwszy mecz tego wieczoru, a Undertaker był pierwszą gwiazdą która pojawiła się na ringu. Pokonał Hardy'ego przez policzenie, gdyż tamten poszedł po metalowe krzesło i został policzony za przebywanie poza ringiem.

W wrestlingu

Akcje kończące

• Chokeslam
• Hell's Gate (Gogoplata) – 2008
• Last Ride (Elevated powerbomb)– 2000–obecnie
• Tombstone Piledriver
• Triangle choke – 2003–obecnie
• Corner clothesline
• Fujiwara armbar
• Guillotine leg drop
• Leaping flying clothesline
• Old School
• Over the top rope suicide dive
• Running corner body splash
• Running DDT
• Running jumping leg drop
• Sidewalk slam
• Snake eyes
• Wrist–lock hold

Tytuły

Pro Wrestling Illustrated

• PWI Feud roku (1991) z The Ultimate Warrior
• PWI Mecz roku (1998) vs. Mankind na King of the Ring 1998, 28 czerwca, 1998 roku
• PWI uznało go za 2 spośród 500 najlepszych wrestlerów w "PWI 500" w 2002 roku.

United States Wrestling Association

• USWA Unified World Heavyweight Championship (1 raz)

World Class Wrestling Association

• WCWA Texas Heavyweight Championship (1 raz)

World Wrestling Entertainment,World Wrestling Federation

• WCW Tag Team Championship (1 raz) – z Kane
• WWF/E Championship (4 razy)
• WWF Hardcore Championship (1 raz)
• WWF Tag Team Championship (6 razy) – z Steve Austin (1), The Big Show (2), The Rock (1) i Kane (2)
• World Heavyweight Championship (2 razy)
• Royal Rumble (2007)
• Seria na WrestleMania (17-0)

Wrestling Observer Newsletter awards

• 5 Star Match (1997) vs. Shawn Michaels w Badd Blood, 5 października w pierwszym "Hell in a Cell" meczu
• Najlepszy Gimmick (1990-1994)
• Najlepszy Heel (1991)
• Feud roku (2007) vs. Batista
• Ulubiony wrestler (2001)
• Mecz roku (2001) z Kane vs. KroniK na Unforgiven
• Hall of Fame (2004)
• Feud roku (1993) vs. Giant González

Seria na WrestleManii