Steve Borden, pełne imię i nazwisko: Steve James Borden. Bardziej znany jako Sting (urodził się 20 marca 1959 w Omaha, Nebraska), jest jednym z najbardziej znanych amerykańskich wrestlerów. Karierę profesjonalnego wrestlera rozpoczął na początku lat 80.

Mieszka w Venice Beach, Kalifornia, ew. Atlanta, GA

Jest wrestlerem od 1985.

Finisher: Scorpion Deathlock Ma obecnie 50 lat.

Wywalczone tytuły:

• 3-krotny mistrz Tag Teamów federacji UWF
• Zwycięzca turnieju wrestlerskiego memoriału Jima Crocketta Seniora w 1988r.
• Mistrz TV NWA
• Zwycięzca turnieju "Iron man"
• Mistrz świata NWA
• Zwycięzca Battle Bowl 1991
• Zwycięzca turnieju King of Cable
• 2-krotny International Champion(Mistrz międzynarodowy)WCW
• Zwycięzca turnieju European Cup
• 2-krotny WCW US Champion
• 4-krotny mistrz świata WCW
• 2-krotny mistrz Tag Teamów WCW
• Najbardziej inspirujący wrestler roku według PWI w 1990
• Największy postęp PWI 1988r.
• Najbardziej popularny wrestler według PWI 1991,92,94,97

Uczestnik meczu roku PWI 1991 (Sting i Lex Luger kontra The Steiners na Super Brawl I)

Wrestler roku PWI 1990r.

Występował w wielu małych i dużych promocjach, wymienić można choćby National Wrestling Alliance, World Championship Wrestling, Wrestling All-Stars, oraz Total Nonstop Action Wrestling.Najbardziej znany jest z federacji w której najdłużej występował - WCW, gdzie zdobył 6-krotnie pas WCW World Heavyweight Championship. Sting jest nielicznym zawodnikiem, który pomimo bycia wielką gwiazdą w WCW, nigdy nie zdecydował się na występy w World Wrestling Entertainment.Obecnie posiada pas Tna World Heavyweight Championship

Początki kariery

Steve Borden rozpoczął swoje występy w Californii. U boku takich wrestlerów jak Jim Hellwig, Mark Miller i Garland Donoho był członkiem stajni Power Team USA. Heelowa grupa 4 wrestlerów zrzeszała byłych kulturystów występujących aktualnie na ringu.

Sting występując w federacji Universal Wrestling Federation stworzył Tag Team z byłym "znajomym" z Power Team USA - Jimem Hellwigiem (The Ultimate Warrior) o nazwie The Blade Runners. Warrior jednak niedługo później opuścił szeregi UWF, i tym samym Sting przeszedł face turn. Jego nowym Tag partnerem, z którym zdołał zdobyć pasy Tag Team, został Rick Steiner.

Sting był jednym z niewielu wrestlerów, którzy pozostali w World Championship Wrestling po wykupieniu UWF pod koniec 1987 roku. W swoim debiucie w federacji Sting rozpoczął legendarny feud z Riciem Flairem, zakończony 45-minutowym remisem na pierwszej w historii gali Clash of the Champions w 1988 roku. Następnie, kiedy Sting rozpoczął feud z Keiji Mutohem, Ric Flair dołączył do pomocy w zwalczaniu "japońskiej" stajni.

Sting dołączył do nowo powstałej formacji Four Horsemen, której założycielem był Ric Flair, jednak niedługo potem został z niej wyrzucony, gdy na gali Clash of the Champions X wyzwał do walki o tytuł Rica Flaira. Tej samej nocy Sting kontuzjował nogę Rica Flaira w Cage Match. Nie potrafił jednak pokonać Rica Flaira, u boku którego z pomocą zawsze stał Lex Luger.

Sting wziął sobie kilka tygodni wolnego i powrócił na gali The Great American Bash i ostatecznie pokonał Rica Flaira zdobywając tym samym NWA World Heavyweight Title. W następnym miesiącu rozpoczął feud z Lexem Lugerem, z którym zaprzyjaźnił się, i niedługo później stworzył Tag Team.

World Championship Wrestling (1988-2001)

11 stycznia 1991 rok Sting przegrał NWA World Heavyweight championship na rzecz Rica Flaira, a niedługo później NWA przeistoczyło się ostatecznie w WCW, jednak pasy NWA zostały do roku 1993, a obok nich istaniały pasy WCW.

Pod koniec 1991 roku Sting rozpoczął feud ze stajnią utworzoną przez Paula E. Dangerously`a - Dangerous Alliance. Walczył wielokrotnie z członkami stajni, między innymi z liderem grupy - "Ravishing" Rickiem Rude. Podczas trwania tegu feudu, Sting po raz pierwszy w karierze zdobył WCW World Heavyweight title pokonując 29 lutego na gali SuperBrawl II Lexa Lugera. Feud zakończył się wygraną grupy Stinga, w której skład wchodzili Ricky Steamboat, Dustin Rhodes, Barry Windham i Nikita Koloff nad grupą Alliance (Rude, "Stunning" Steve Austin, Arn Anderson, Larry Zbyszko i Bobby Eaton) w brutalnej walce War Games na gali WrestleWar w maju 1992 roku.

W kwietniu 1992 roku pokonał ważącego 450 funtów Big Van Vadera i obronił tytuł. Podczas walki Sting doznał kontuzji złamania 3 zeber w wyniku Splasha Vadera. Po wyleczeniu kontuzji w lipcu na gali The Great American Bash odbył się rematch i tym razem Sting stracił tytuł na rzecz Big Van Vadera. Po pokonaniu Cactus Jacka w falls-count-anywhere match na gali Beach Blast, oraz nowa gwiazdę federacji - Jake`a "The Snake" Robertsa w "Spin The Wheel, Make The Deal" match na Halloween Havoc, Sting ponownie stanął twarzą w twarz z Vaderem w finale turnieju "King of Cable" na gali StarrCade. Sting tę walkę wygrał i tym samym został zwycięzcą całego turnieju.

W 1993 roku feud pomiędzy Stingiem i Vaderem był kontynuowany, i na gali SuperBrawl III Vader pokonał Stinga w krwawym Strap Matchu. W rewanżu 11 marca na gali w Londynie Sting pokonał Vadera i zdobył World Heavyweight Title, jednak Vader odzyskał go 6 dni później w Dublinie. Po tym fakcie Sting stworzył Tag Team z nowym nabytkiem WCW - Davey Boy Smithem, i pokonali na gali Beach Blast Vadera i Viciousa.

W pierwszej połowie 1994 roku Sting feudował z Vaderem oraz Rickiem Rude. Na gali Slamboree pokonał Vadera i zdobył zawieszony NWA World Title, który został zmieniony na WCW International World title. Niedługo później Ric Flair przeszedł heel turn i zmierzył siE ze Stigniem na gali Clash of the Champions XXVII, unifikując tytuły. Resztę roku 1994 i większość 1995 Sting spędził w Tag Teamie z Hulkiem Hoganem, który walczył z Three Faces of Fear, a później Dungeon of Doom.

W październiku 1995 roku na gali Halloween Havoc Sting pomógł Ricowi Flairowi w walce z Arnem Andersonem i Brianem Pillmanem. Flair został przed walką zaatakowany przez przeciwników i Sting przez połowę walki musiał radzić sobie sam. W ostateczności Ric Flair powrócił na ring, jedynie po to by odwrócić się od Stinga i zreformować stajnie Four Horsemen, do której później dołączył Chris Benoit. Stongowi w walce z Four Horsmen pomagali Hulk Hogan oraz "Macho Man" Randy Savage.

W pierwszej połowie 1996 roku Sting stworzył Tag Team z Lexem Lugerem (który wrócił do federacji we wrześniu 1995 roku), i zdobyli WCW World Tag Team Titled od Harlem Heat. Kiedy w marcu 1996 Lex Luger nie mógł stanąć do walki, u boku Stina pojawił się Booker T., który godnie go zastąpił i przyczynił się do obrony pasów. 24 czerwca 1996 roku na gali WCW Monday Nitro, Harlem Heat ostateczne zdobyli pasy pokonując Stinga i Lexa Lugera.

Na gali Slamboree Sting stanął naprzeciwko ówczesnego mistrza - The Gianta, jednak ze względu na przypadkową interwencję ze strony Lexa Lugera nie zdołał zdobyć tytułu. Latem 1996 roku Sting rozpoczął feud z The Outsiders (Kevin Nash i Scott Hall), i w walce na gali Bash at the Beach Sting, Lex Luger oraz Randy Savage zremisowali z The Outsiders i Hulkiem Hoganem.

Sting nie chciał dołączyć do stajni NWO, więc ta stworzyła swojego Stinga (którego grał najpierw Jeff Farmer a później Chris Harris).

21 sierpnia 1997 roku na gali Clash of the Champions XXXV wrócił do federacji prawdziwy Sting, w nowym gimmicku oraz z nowym titantronem. Na StarrCade 1997 roku Sting pokonał Hollywood Hulka Hogana i zdobył dzięki pomocy Breta Hatra (sędzia) WCW World Heavyweight Title. Pas ten stracił w kwietniu 1998 roku na rzecz członka NWO - Randy Savage`a, dzięki interwencji Kevina Nasha.

Pod koniec 1998 roku NWO podzieliło się na dwie frakcje - Białą Hulka Hogana, oraz czerwoną Kevina Nasha. Sting wybrał wersję czerwoną i dołączył do niej dwa miesiące później. Wraz z Kevinem Nashem zdobył WCW Tag Team Titles.

W 1999 roku nastąpił nieudany heel turn Stinga i pokonał Hulka Hogana zdobywając World Title. Fanom jednak nie spodobał się Sting jako heel, więc w szybkim czasie federacja przemieniła Stinga ponownie w face`a. W 2000 roku Sting feudował z nowoprzybyłym do federacji Vampiro, co miało na celu wypromowanie nowej gwiazdy federacji. W 2000 roku odszedł z TV po "kontuzji" spowodowanej przez Scotta Steinera. Wrócił dopiero 26 marca na ostatniej gali WCW Monday Nitro, gdzie w ostatniej walce WCW pokonał wieloletniego rywala Rica Flaira.

Sting był jedną z niewielu gwiazd które nigdy nie wystąpiły w WWE. Kilkukrotnie prowadzone były rozmowy z federacja Vince`a McMahona, jednak nigdy nie doszło do podpisania kontraktu. Ostatni raz Sting miał się pojawić w WWE na Wrestlemanii XIX, jednak nie doszło do jego występu na największej gali w roku.

World Wrestling All-Stars (2002-2003)

Pod koniec 2002 roku Sting powrócił do wrestlingu podczas europejskiego tournée federacji World Wrestling All-Stars. Pierwsza walka w WWA miała miejsce 28 listopada w Dublinie i wraz z Lexem Lugerem, Sting pokonał Buffa Bagwella i Malice`a. 6 grudnia w Glasgow Lex Luger pokonał Stinga i zdobył z pomocą Jeffa Jarretta zawieszony WWA World Heavyweight Championship. Tydzien później, 11 grudnia w Zürichu Sting pokonał Lexa Lugera i zdobył WWA World Heavyweight Championship.

W maju 2003 Sting brał udział w tournée WWA w Australii. 21 maja w Sydney Borden obronił WWA World Heavyweight Championship w walce z Rickiem Steinerem i Shanem Douglasem. 23 maja w Melbourne obronił tytuł w walce z Disco Inferno, pomimo interwencji Chrisa Sabina i Konnana. W ostatniej gali w historii WWA, 25 maja w Auckland, Sting stracił tytuł na rzecz Jeffa Jarretta, który zunifikował WWA World Heavyweight Championship i NWA World Heavyweight Championship.

Total Nonstop Action Wrestling (2003, 2004, 2005)

W 2003 roku Sting podpisał kontrakt z federacją TNA na 4 występy. Zadebiutował w federacji 18 czerwca 2003 roku, gdy wraz z Jeffem Jarrettem pokonali AJ Stylesa i Syxx Paca.

Sting powrócił do federacji 5 listopada 2003 roku i pokonał Jeffa Jarretta przez dyskwalifikację, po tym jak Jarrett użył krzesła. W wyniku walki pas NWA World Heavyweight Title nie zmienił właściciela. 12 listopada 2003 roku Sting wraz z AJ Stylesem pokonali Jeffa Jarretta i Lexa Lugera. W ostatniej zakontraktowanej walce 17 grudnia, Sting pokonał Jeffa Jarretta, jednak w non-title match.

11 grudnia na gali TNA Turning Point 2005 Jeff Jarrett pokonał Rhino i obronił NWA World Heavyweight Championship, w wyniku oszustwa. Podczas celebracji na ringu zgasły światła i pojawił się znak skorpiona - symbol Stinga. Swój powrót Sting ogłosił na 15 stycznia 2006 roku na gali TNA Final Resolution 2006.

Na gali TNA Final Resolution 2006 Sting wraz z Christianem Cagem pokonali Jeffa Jarretta i Monty Browna. 28 stycznia Sting zadebiutował na gali Impact, i po raz pierwszy od 5 lat wystąpił w telewizji (jako wrestler). W wywiadzie zapowiedział zakończenie kariery wrestlera i odszedł z TNA (angle). Sting powrócił na gali TNA Destination X 2006 jako Steve Borden i uratował Christiana Cage`a i Rhino, zaatakowanych przez armię Jarretta. Nieoczekiwanie w federacji zadebiutował Scott Steiner, który dołączył do armii.

13 kwietnia Sting po raz pierwszy od 5 lat walczył w TV. Pokonał w 7 minut Erica Younga. Na gali TNA Lockdown 2006, AJ Styles, Rhino i Ron Killings (nazwani Sting`s Warriors) oraz Sting pokonali Jarrett`s Army (Jeff Jarrett, Scott Steiner, Americas Most Wanted) w Lethal Lockdown match.

Ulubione akcje

• Scorpion Death Lock (Sharpshooter)
• Scorpion Death Drop (Reverse DDT)
• Stinger splash
• Single arm bulldog
• DDT
• Dropkick
• Muta Lock (sickle hold)
• Splash
• Spinebuster

Tytuły

Wrestling Alliance

• 1-time World Heavyweight Champion
• 1-time NWA World Television Champion
• Winner of 1988 NWA Jim Crockett Sr. Memorial Cup Tag Team Tournament, with Lex Luger
• Winner of 1989 NWA Iron Man Tournament at StarrCade 1989

Pro Wrestling Illustrated

• PWI ranked him # 15 of the 500 best singles wrestlers of the PWI Years in 2003.
• PWI ranked him # 52 of the best tag teams of the PWI Years with Lex Luger in 2003.
• PWI Most Improved Wrestler (1988)
• PWI Wrestler of the Year (1990)
• PWI Most Inspirational Wrestler (1990)
• PWI Most Popular Wrestler (1991)
• PWI Most Popular Wrestler (1992)
• PWI Most Popular Wrestler (1994)
• PWI Most Popular Wrestler (1997)
• PWI Match of the Year (1991) = Sting and Lex Luger versus Rick and Scott Steiner

Universal Wrestling Federation

• 3-time UWF Tag Team Champion (2-time with Eddie Gilbert, 1-time with Rick Steiner)

World Championship Wrestling

• 6-time WCW World Heavyweight Champion
• 2-time WCW International Heavyweight Champion
• 2-time WCW United States Heavyweight Champion
• 3-time WCW World Tag Team Champion (1-time with Kevin Nash, 1-time with Lex Luger, 1-time with The Giant)
• Winner of 1991 WCW Battle Bowl
• Winner of 1994 WCW European Cup
• Winner of 2000 WCW European Cup
• Winner of 1992 WCW King of Cable

World Wrestling All-Stars

• 1-time WWA World Heavyweight Champion

Wrestling Observer Newsletter

• 1988 Most Improved Wrestler
• 1988 Most Charismatic Wrestler
• 1988 Match of the Year (vs Ric Flair)
• 1992 Best Babyface
• 1992 Most Charismatic Wrestler